...................
ရွည္လ်ား ၾကာေျငာင္းလြနး္လွတဲ့ ေႏြ။ ေမလလည္ေရာက္လာတဲ့အထိ အစြမ္းျပလုိ႕ေကာင္းေနဆဲပင္။ ပူခ်က္ကလည္း ကမ္းကုိ ကုန္ေရာ ေျပာရေတာ့မလုိ။ ေယာရု၀ ဒယ္အုိးႏႈတ္ခမ္းမွာ အဖီဆြယ္ ေနမိသလားေတာင္ ထင္ေယာင္မွားခ်င္ေတာ့သည္။
``မုိးမင္းေရ...ရြာပါေတာ့´´
တိမ္းသားတစ္မွ်င္တစ္စမွ် စြန္းထင္မေနေသာ စင္ၾကယ္ၾကည္လင္လြန္းလွသည့္ေကာင္းကင္ဆီ ရူးမုိက္စြာ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္မိေတာ့ စူးရွစြာလင္းျပက္ေနေသာ အလွ်ံရဲရဲ မီးက်ည္ခဲတစ္စက မ်က္ေစ့အစုံကုိ က်ိန္းစပ္ေစျပန္၏။
``ရြာလုိက္ပါေတာ့ မုိးမင္းရယ္´´
ေမ(၁၆)ရက္ေန႕မွာ ၿဖိဳးၿဖိဳးေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ မုိးေပါက္ကေလးေတြ တဖြဲဖြဲ ေစြခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ေျမျပင္ကေလး သိပ္သည္းသြားရရုံ။ ၀န္းက်င္တစ္ခြင္ အုံ႕ျပျပေနသာရုံကေလးသာ။
ေမ(၁၈)ရက္ေန႕မွာေတာ့ ဆုိင္းမဆင့္၊ဗုံမပါ ေလေရာမုိးပါ သည္းထန္စြာ ရြာသြန္းေလေတာ့ၿပီ။ ေပ်ာ္လုိက္ၾကတာ။
ေႏြေႏွာင္းကာလတစ္ေလွ်ာက္လုံး ေသာက္သုံးေရအတြက္ ပူပန္ရ၊ ေခၽြးတလုံးလုံး ႀကံစည္သယ္ယူခဲ့ရတဲ့ ဘ၀အေမာေတြ။ လယ္ေျမေတြ ပက္ၾကားအက္ကုန္ၿပီတဲ့..။ဒီႏွစ္ ထြန္တုံး၊ထြန္တံ ကုိင္ၾကရပါဦးေတာ့မလား။ ပူပန္ေတြးေမာခဲ့ရတာေတြ။ ခါဦးမုိးႏွင့္အတူ ေလွ်ာခနဲ ေျပေပ်ာက္လြင့္ျပယ္သည္။
``ေဟး...မုိးရြာတုန္းေရခံၾကပါဟဲ့´´
အိမ္ရွိလူကုန္ တံစက္ၿမိတ္ဖ်ားဆီ အာရုံေရာက္ကာ ဗ်ာမ်ားေနၾကစဥ္....
``ဟဲ့ ဒီေနရာက မုိးေတြ ယုိက်ေနပါလား´´
အိမ္မအလည္တည့္တည့္ဆီ လက္ညွိဳးညႊန္လွ်က္ တစ္ယာက္က သတိေပးသည္။ ေလျပင္းတစ္ခ်က္ အေ၀ွ႕မွာအိမ္ေခါင္ပြင့္လန္သြားခဲ့တာကုိး။ဒီေလဒီမုိးၾကားမွာ အိမ္ေခါင္တက္ျပင္ၾကဖုိ႕ ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကေသးေသာ္လည္း အခ်ီးႏွီးသာ။
အေမအုိက...
``သႀကၤန္တြင္းတုန္းကလည္း အိမ္ကုိေရမေဆးခဲ့ရေသးဘူး မႈတ္လား။ ခု..တစ္ခါတည္း
ၾကမ္းခင္းေတြကုိ တုိက္ခၽြတ္ေဆးခ်လုိက္ၾကေတာ့။´´
အိမ္ရွိလူကုန္ တေပ်ာ္တပါး တစ္အိမ္လုံးကုိ ေရျဖင့္ ေဆးခ်ၾကသည္။
ဘုးရားခန္းကုိ စင္ၾကယ္စြာ ေရေဆးသန္႕စင္အၿပီးမွာ အေမအုိက ေရတစ္ဖန္ခြက္ ေတာင္းလုိက္သည္။ ေမႊးနံ႕သာရည္ သုံးေလးစက္ေရာလုိက္လွ်က္ သေျပခက္ကေလး ႏွစ္ကာ..၊ျဖန္ကာ...။ ပ႒န္းေဒသနာေတာ္ႏွင့္ ပရိတ္ႀကီး(၁၁)သုတ္ကုိ ႏႈတ္တက္ရြရြ ရြတ္ဖတ္ေနလုိ႕ရယ္။
က်န္အိမ္သားအားလုံးကေတာ့ ပဲႀကီးခြံလုိ အရည္တြန္႕ေနေသာ ေျခဖ်ား၊လက္ဖ်ားကေလးေတြဆီ ကိုယ္စီၾကည့္ေငးလွ်က္ ေမွ်ာ္လင့္ေက်နပ္ေနခဲ့ၾကပါသည္။ ။
သတုိး
No comments:
Post a Comment
စိတ္ထဲ ခံစားမိသလုိ မွ်ေ၀ေျပာျပခဲ့ပါဦး...။