ကုိေဇာ္ေ႒း၊ မေလးျဖဴႏွင့္ သူတုိ႕၏ သားမ်ား…..

ကုိေဇာ္ေ႒းနဲ႕ မေမႊးၾကဴတုိ႕ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ ဒီမွာဘက္ဆီ သီသီစြန္းခဲ့ၾကပါၿပီ။ ခုဆုိ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္အိမ္ေထာင္သက္ပဲ ရွိလွၿပီေပါ့..ေလး၊ငါးႏွစ္ေတာ့…။ သားသမီးရူးလုိက္ၾကတာ လည္း ေျပာမေနနဲ႕ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ကံဇာတာက သားတစ္ရာ၊ ေျမးတစ္ျဖာ ေနရဖုိ႕ မ်က္ႏွာသာမေပးခဲ့ဘူးထင္ပါရဲ႕။

``အဲဒါ…ရွင္အသုံးမက်လုိ႕…´´

မေမႊးၾကဴကေတာ့ စကားစပ္ဆုိင္တုိင္း ကုိေဇာ္ေ႒း ကုိသာ ရန္လုပ္ေနမိေတာ့တာပဲ။

``ေအာင္မာ….ငါ ေနာက္မိန္းမ ယူျပလုိက္ရမလား…´´

စကားႏုိင္လုၾကရင္း ရန္ျဖစ္၊ စကားမ်ားၾကရတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္။

ကုိေဇာ္ေ႒းကေတာ့ ေယာက်ၤားသားဆုိေတာ့ သိပ္ႀကီးခံစားစြဲလန္းမႈ မရွိလွဘူးထင္ပါရဲ႕။ မေမႊးၾကဴကေတာ့ မေနႏုိင္ဘူး။စားစား၊ သြားသြား…အဲဒီခ်ဥ္ျခင္းကုိ ေဖ်ာက္မရႏုိင္ဘူး။

မေမႊးၾကဴ ကုန္စိမ္းေရာင္းတဲ့ ေစ်းကေလးက နံနက္ေရာ..ညေနပါ တစ္ေန႕လုံးေရာင္းရတဲ့ေစ်းေလးဆုိေတာ့ ေန႕လည္၊ေန႕ခင္းေတြမွာ ေစ်း၀ယ္သူက မရွိသေလာက္ ရွားပါးလွတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ဆုိ ေစ်းသူေစ်းသားေတြ တေရးတေမာ ေမွးငုိက္၊အနားယူၾကတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ ဆုိင္နားနီခ်င္း ကေလးအေမေတြ ေအးေအးလူလူႏွပ္ေနခ်ိန္မွာ မေလးျဖဴတစ္ေယာက္ ကေတာ့ သူတုိ႕တေတြရဲ႕ သား၊သမီးအရြယ္စုံကု္ိ ထိန္းေက်ာင္းေခ်ာ့ျမဴေပးရင္း တစ္ေန႕လည္ခင္းလုံး အခ်ိန္ျဖဳန္းေနေတာ့ တာပင္။

ဒါလည္း မေမႊးၾကဴနဲ႕ ကေလးအေမေတြ အေၾကာင္းအေပါင္းသင့္ေနၾကပါမွ…။ေျပာလြယ္၊ဆုိလြယ္၊ စိတ္ဆုိး လြယ္ၿပီး ေမ့ေပ်ာက္လြယ္တဲ့ မေမႊးၾကဴနဲ႕ စကားအက်ေကာက္ၿပီး ပုံၾကီးခ်ဲ႕ ရန္ေထာင္တတ္တဲ့ ဆုိင္နီးခ်င္းအမ်ိဳးသမီးေတြ ၾကားမွာ စကားတင္းဆုိျခင္း၊ ျငဴစူေစာင္းေျမာင္းျခင္း၊ ဆဲေရးတုိင္းထြာ ေအာ္ဟစ္ရန္ျဖစ္ရျခင္းဆုိတာေတြကလည္း ခဏ.. ခဏ။ စိတ္ဆုိးေနတုန္းသာ အႏုိင္မခံစိတ္နဲ႕ ေမာင္းကုန္တင္၊ ခုန္ေပါက္ေအာ္ဟစ္ေနမိၾကတာ…။ ေျပာရင္းေမာလာၾကေတာ့ ႏွစ္ဘက္စလုံး စိတ္ဆုိးေျပခ်င္ေနၾကၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ဘက္က စတင္ၿပီး ျပန္လည္ေခၚေျပာဖို႕ေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။ ျပန္လည္ပတ္သက္ေခၚေျပာစရာ အေၾကာင္း တစုံတရာေပၚေပါက္လာခဲ့လွ်င္ ခပ္တင္းတင္း၊ကင္းကင္းေနလုိ႕မရသူက စတင္ အလံျဖဴျပၾကစတမ္းပဲေလ။

ဒါေပမယ့္ အခါမ်ားစြာမွာေတာ့ အမွတ္အေတးနည္းလွေသာ မေမႊးၾကဴကသာ ျပန္လည္စတင္၊ ကမ္းလွမ္း ေခၚငင္ျဖစ္ရသည္ခ်ည္းပင္။

ကုိယ္က သင္းတုိ႕တေတြႏွင့္ မေခၚမေျပာရလွ်င္လည္း ေအာင့္အည္းေနႏုိင္ေသးေပမယ့္ သင္းတုိ႕ ဥက ေပါက္ေသာ တြတ္တီးတြတ္တာေလးေတြနဲ႕ေတာ့ ကင္းစိမ္းျပတ္ေတာက္ မေနႏုိင္ဘူးေလ။

တခါတေလ…ဇြတ္တင္ထားရတဲ့မ်က္ႏွာႀကီးကုိ ပင့္ခ်ီေမာ့ထားေနလွ်က္က…

``ႀကီးေမ…´´

…ဟု ဘယ္သူေလး လွမ္းေခၚလုိက္မွာလည္းဟု နားစြင့္ေနမိလွ်က္သား။

``သူမ်ား သားသမီးခ်စ္ရတာလည္း…. မပိုင္ ၀က္ေမြးဘ၀´´

တခါတရံ စိတ္နာခ်င္သလို ရွိေသာ္လည္း မေမႊးၾကဴ၏ ဆုိင္မွာ…၊အိမ္မွာ…ဘယ္ေတာ့မွ ကေလးငိုသံ ၊ ရယ္ေမာေခ်ာ့ျမဴသံတုိ႕မစဲ။

``အဲဒီ မိန္းမလည္း တစ္ေန႕၊ တစ္ေန႕ …အဲဒီ၀မ္းမနာေတြနဲ႕ အခ်ိန္ကုန္ေနေတာ့တာပဲ´´

ကုိေဇာ္ေ႒းက ၿငိဳျငင္သလုိ ဆုိလာခဲ့လွ်င္……ကေလးေလးငယ္ကုိ မုန္႕ဖဲ့ေကၽြးရင္း ေရာက္တတ္ရာရာေတြ မနားတမ္းေရရြတ္ ျမဴေခ်ာ့ေနတဲ့ မေမႊးၾကဴက…..

``ဟုတ္တယ္…။အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ။ဘဘက သားကုိ မနာလုိျဖစ္ေနတာလားလုိ႕ ျပန္ေမးလိုက္စမ္းပါ သားရယ္….´´

* * *

``သားေလး….။ေမေမ့ သားေလးေရ….၊ေမေမ့ကုိ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲ ေျပာပါဦး..´´

``………………..´´
``ေအာ္….အမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္။ ဟုတ္လား။ ၾကည့္စမ္း လိမၼာလုိက္တဲ့ ေမ့သားေလး…..´´

ေခါင္းရင္းအိမ္က ဘႀကီးေငြတစ္ေယာက္ နံနက္ေလးနာရီဆုိ ဘုရား၀တ္တက္၊ အမွ်အတမ္းေပးေ၀းေနက်။ ဒီေန႕နံနက္လည္း ကုိယ္လက္သန္႕စင္ၿပီး ဆီမီး၊ေရခ်မ္းကပ္လွဴမယ္ရယ္လုိ႕ ဘုရားေက်ာင္းေရွ႕မွာ ေနရာယူမိရုံရွိေသးတယ္။ မေမႊးၾကဴတုိ႕အိမ္က အခ်ိန္မေတာ္ ကေလးေခ်ာ့ျမဴသံေၾကာင့္ အံၾသသြားတယ္။ ေမာင္ေဇာ္ေ႒းတုိ႕၊ မေမႊးၾကဴတုိ႕ ကေလး ေမြးစားလုိက္တယ္လုိ႕လည္း မၾကားမိပါဘူး။

ဇေ၀ဇ၀ါ အေတြးက နံနက္လင္းေတာ့မွ အေျဖေပၚေတာ့တယ္။ကုိေဇာ္ေ႒းက မေမႊးၾကဴအတြက္ သားခြဲအရြယ္ ေခြးေပါက္စေလး တစ္ေကာင္ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္က ေတာင္းယူလာေပးသတဲ့။

ေျပာရလွ်င္ေတာ့ အဲဒီေန႕ကစလုိ႕ ဘႀကီးေငြအပါအ၀င္ အ္ိမ္နီးခ်င္းေတြအားလုံး ကသိကေအာင့္ျဖစ္ၾကရ ေတာ့တာပင္။

မေမႊးၾကဴက ၿမိဳ႕မကုန္စိမ္းေစ်းမွ လက္ကားဒိုင္ေတြဆီ နံနက္မလင္းမီ အေရာက္သြားေတာ့မည္ျပင္ဆဲ….

``ေမ့သားေလးေရ…၊ ေမႀကီးသြားေတာ့မယ္ေနာ္။ အိမ္ကုိ ေသခ်ာေစာင့္ထား။ ဘယ္သူမွ ၀င္မလာေစနဲ႕ သိလား´´

သူတုိ႕ အိမ္ေထာင္တစ္သက္ ဒီလုိပဲထားသြားေနက်အိမ္ကုိ အခုမွ စိတ္မခ်ေလဟန္ျဖင့္ မွာတမး္ေတြေခၽြေန ေတာ့တာဟာ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ေစာ္ကားရာ ေရာက္မေနေပဘူးလား။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ထဲမွာ ကုိေဇာ္ေ႒းတစ္ေယာက္လုံးလည္း သက္ရွိရွင္လွ်က္ က်န္ေနေသးတာမဟုတ္လား။

``သားအေဖ အိပ္ပုတ္ကုိ ႏွဳိးထားလုိက္ဦး။ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ မထြက္ခင္ ေမ့ဆုိင္ကုိ လုိက္လာခဲ့ဖို႕လည္း သတိေပးလုိက္ဦး´´

မေမႊးၾကဴ ကုန္စိမ္းဒုိင္ကအျပန္ကု္ိ ဆုိင္ႀကိဳဖြင့္ထားႏွင့္ၿပီး ေစာင့္ရေလ့ရွိတာ ကုိေဇာ္ေ႒း၏ ေန႕တဓူ၀ ၀တၱရားဆုိတာ တစ္လမ္းလုံး၊ တစ္ေစ်းလုံးက အသိ။ မေမႊးၾကဴကုိ ဆုိင္ခင္းေပးၿပီးမွ ကု္ိေဇာ္ေ႒းတစ္ေယာက္ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ သြားရေလ့ရွိတာ…။ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ကအျပန္… မေမႊးၾကဴထံ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္သြားၿပီး မေမႊးၾကဴ၀ယ္ျခမ္းေပးလုိက္သမွ် ယူ၊ အိမ္ျပန္ ခ်က္ျပဳတ္ေပးထားရသည္။ ေစ်းကြဲခ်ိန္ေလာက္မွန္းကာ မေမႊးၾကဴကုိ အိမ္ျပန္ေစၿပီး ကုိေဇာ္ေ႒းက ဆုိင္ေစာင့္ေပးထားရျပန္တာလည္း ဆံခ်ည္တစ္မွ်င္စာပင္ အခ်ိန္မလြဲေစရ။

ခုေတာ့…ကုိေဇာ္ေ႒းအား ႀကီးၾကပ္ေစညႊန္ဖုိ႕ သူတုိ႕၏ေမြးစားေခြးကုိပင္ တဆင့္ခံတာ၀န္လႊဲအပ္ေနျပန္တာ နားကေလာစရာ…။

အိပ္ယာထဲမွာ ရသေလာက္ ႏွပ္ေနခ်င္ေသးေသာ ကုိေဇာ္ေ႒းကလည္း နားထဲသုိ႕ဇြတ္တုိး၀င္လာေသာ မေလးျဖဴ၏ ညံစာစာ၊ သံသာသာစကားေတြေၾကာင့္ စည္းစိမ္ေလ်ာ့က်သည္ဟု စိတ္တုိေနၿပီ။

``ေဟ့ေကာင္…ေခြးမသား၊ မုိးမလင္းေသးဘူး..မင္းတုိ႕သားအမိ အသံခ်ည္းပဲ။ ဇိမ္ပ်က္တယ္ကြာ…´´

* * *

မေမႊးၾကဴရဲ႕ သားေလးက ျပည္တြင္းျဖစ္ေခြးေတြထဲမွာေတာ့ တေသြးတေမြးပဲေျပာရမယ္။ အဆစ္အလ်ားက တုိတုိ၊ ၀၀ လုံးလုံးကေလးရယ္။ အေမြး၀ါႏုႏုကေလးေတြကလည္း ျမင္ဖူးေနက် ပတ္၀န္းက်င္ကေခြးေတြထက္ ပုိမုိရွည္လ်ားၿပီး စုိႏုေနေတာ့တာ။

မေမႊးၾကဴက သူ႕ေခြးကုိ သူ႕အသည္းစြဲ ကုိရီးယားစတားတစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္မွည့္ေပးလုိက္ေသးတာ။ ကုိရီးယားပရိတ္သတ္က ဘယ္ၿငိမ္ေနၾကပါ႔မလဲ။ ေသာေသာညံညံ ကန္႕ကြက္လုိက္ၾကတာ။ ကုိေဇာ္ေ႒းလည္း နားပူလာ တာနဲ႕ …..

“ကဲ…ျငင္းမေနၾကနဲ႕။ ငါ့သားကုိ ငါကုိယ္တုိင္ နာမည္ေပးမယ္”

…ဆုိၿပီး “ရမ္ဘုိ”…တဲ့။ ထုံးစံအတုိင္း မေမႊးၾကဴနဲ႕ေတာ့ ျငင္းခုန္ေအာ္ဟစ္ရေသးေပမယ့္ အရပ္က သူတုိ႕ ကုိရီးယားေလး ေဘးရန္ကင္းရင္ၿပီးေရာဆုိၿပီး ၀ုိင္းေထာက္ခံၾကေတာ့ အမ်ားနဲ႕တစ္ေယာက္မုိ႕ မေလးျဖဴအေလွ်ာ့ေပး လုိက္ရေတာ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ ကုိေဇာ္ေ႒းက သူစိတ္မလိုရင္ေတာ့….

“မ်ိဳးမစစ္ေကာင္”

…အဲဒီလုိက်ီစယ္တတ္ျပန္တာေၾကာင့္ မေမႊးၾကဴနဲ႕ ရႏ္ပြဲႏႊဲရတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပါ။

“ရွင္ ကေလးကုိ မဟုတ္တန္းတလ်ားေတြနဲ႕ ခ်ိဳးခ်ိဳးဖဲ့ဖဲ့မေျပာနဲ႕ေနာ္။ ေဖႀကီးေတာ့ အမ်ိဳးက်ေတာ့ေရာ ေကာင္းလို႕လားလုိ႕ ျပန္ေမးလုိက္စမ္းသား…”

ေခြးနဲ႕လွည့္တုိက္လာေတာ့ ကုိေဇာ္ေ႒း ပါးစပ္ပိတ္ေနလုိက္ရေတာ့တယ္။

မေမႊးၾကဴကေတာ့ သူ႕သားနဲ႕ ပတ္သက္လာရင္ နည္းနည္းမွမေလွ်ာ့တဲ့ အထဲကပါပဲ။ တေလာက ကုိေ႒းေဇာ္ဖခင္ႀကီး သူတုိ႕အိမ္အလည္ေရာက္လာခဲ့ေတာ့…

“ေဟာ…ဘဘႀကီး လာလည္တယ္သားေရ..။ထြက္ႀကိဳလုိက္ပါဦး..”

“…………”
“ဘဘႀကီး ေနေကာင္းလား…ေမးလုိက္ပါဦး သားရယ္။ ႀကီးေမႀကီးတုိ႕ေရာ…အဆင္ေျပၾကရဲ႕လား လုိ႕…”

“ဘဘႀကီးကုိ ဦးေတာ္ လုပ္ျပလုိက္ပါဦး..”

အဖိုးအုိခမ်ာ…ေမာေမာပမ္းပမ္းၾကားက စကားတစ္ခြန္းမွ ျပန္မဆုိႏုိင္ရွာဘူး။

“ငါတု္ိ႕ တစ္မ်ိဳးလံုးလည္း ေခြးမ်ိဳးျဖစ္ပါၿပီ”

ရွဳံ႕ရွဳံ႕မဲ့မဲ့ ညည္းျငဴရင္း ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ေတာင္ ေျဖာင့္ေအာင္ေသာက္မသြားႏုိင္ရွာေတာ့ပါဘူး။

မေမႊးၾကဴ ကေတာ့ ကုိေဇာ္ေ႒းကုိေတာင္ တုိက္ရုိက္စကားဆုိတာ မ၇ွိသေလာက္ နည္းပါးသြားခဲ့ပါျပီ။

“သားၾကီးေရ…။နင့္အေဖကုိ မွာလုိက္ဦး။ ညေနအိမ္ေစာေစာျပန္၀င္လုိ႕။ ေဘာလုံးပြဲၿပီးမွ အခ်ိန္မေတာ္ အိမ္ျပန္လာရင္ ေမေမက အိမ္တံခါး ပိတ္ထားမယ္လုိ႕”

ကုိေဇာ္ေ႒းကလည္း မေခဘူး။

“ေခြးမသားေရ…ေဖႀကီးအိပ္ကပ္ထဲက ပုိက္ဆံ မင္းအေမႏွဳိက္ယူထားတာ မင္းျမင္တယ္မဟုတ္လား။ ျပန္ေတာင္းေပးကြာ။ ေဖႀကီး လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ဖုိ႕ေတာင္မရွိေတာ့ဘူးကြ။ လုပ္ပါကြာ ျမန္ျမန္ေလး၊ မင္းအေမစိတ္မေျပာင္းခင္…”

ဘာပဲေျပာေျပာ သူတုိ႕ အခ်င္းခ်င္းေတာ့ အဆင္ေျပေနတာပါပဲ။ အရပ္ထဲကေတာ့…“ေခြးတုိ႕အေဖနဲ႕ ေခြးတုိ႕အေမ”…ဆုိၿပီး တီးတုိးတီးတုိးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မေမႊးၾကဴပဲ။

“ခင္ဗ်ားတုိ႕ ကၽြန္ေတာ္စားသလုိ မစားႏုိင္၊ မေနႏုိင္တုိင္း မနာလုိ လုိက္ျဖစ္ေနတာလားလုိ႕ ေျပာလုိက္စမ္းသားေလး”

ခုေတာ့ မေမႊးၾကဴနဲ႕ ဖက္ၿပိဳင္ေျပာရဲသူလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ မေမႊးၾကဴက သူ႕စိတ္နဲ႕ မတည့္ရင္ သူ႕ႏႈတ္က ခြန္းတုန္႕ေျပာခ်င္လာသမွ် စကားေတြကုိ ရမ္ဘုိ႕ ပါးစပ္ထဲထည့္ေပးၿပီး ရမ္ဘို႕ပါးစပ္ကပဲ ထြက္လာေတာ့ သေယာင္ ေျပာေနတာမုိ႕ ကုိယ္ကျပန္ေျပာလွ်င္ ကုိယ္ေတြပဲ ရမ္ဘုိနဲ႕ တုဖက္ၿပိဳင္ေျပာရာ ေရာက္သြားေတာ့မွာ မဟုတ္လား။

အဆုိးဆုံးကေတာ့ မေလးျဖဴရဲ႕ ကုန္စိမ္းဆုိင္ေလးေရွ႕ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရတဲ့ေစ်း၀ယ္သူေတြပဲ။

“အန္တီႀကီးေရ..၊ခ်ဥ္ေပါင္ေတြ လတ္တယ္။ အားေပးပါဦးလုိ႕ ေျပာလုိက္ပါဦး သားရယ္”

“…………”
“ေစ်းေလွ်ာ့လုိ႕ေတာ့ မရဘူးဗ်ာ။ သားေမႀကီးမွာ သုံးစည္းမွ တစ္က်ပ္ပဲ အျမတ္က်န္ေတာ့တာလုိ႕”

ကုိယ္က တစ္က်ပ္တစ္ျပားေျမာ္ျမင္ၿပီး ဆက္ေျပာေနမိလွ်င္ ဘယ္အျဖစ္ေရာက္သြားမလဲ …ကဲ။ ခက္တာက ေန႕ဓဓူ၀ ေစ်း၀ယ္ရၿပီးဆုိမွေတာ့ မေမႊးၾကဴဆုိင္ေရွ႕က မျဖတ္ပဲလည္း ေနလုိ႕မွ မရပဲ။အဲေတာ့…ကိုယ္ေတြ သူ႕ဆုိင္ေရွ႕ျဖတ္ ေလွ်ာက္မိခ်ိန္ေတြမွာ ကုိယ့္ကုိ မျမင္၊မေတြ႕၊ ႏႈတ္မဆက္အားေလာက္ေအာင္ မေမႊးၾကဴတစ္ေယာက္ အျခားေစ်း၀ယ္ေတြႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနပါေစဟုပဲ ဆုေတာင္းရေတာ့မည္။

ဆုိင္နီးခ်င္းအမ်ိဳးသမီးေတြမွာလည္း တစ္ဒုကၡ။ ေန႕လည္ေန႔ခင္းေတြမွာ ကုိယ့္ကေလး သူ႕ဆီထုိးေပးၿပီး ကုိယ္ကတေရးေမွးငုိက္ေနက်ေလ။ ခုေတာ့ ကေလးထိန္း အကူမရေတာ့တဲ့အျပင္ သူ႕ေခြးကု္ိ တြတ္တီးတြတ္တာေေတြြ ေျပာရင္း အေႏွာင့္အသြား မလြတ္ေသာစကားေတြႏွင့္ ေစာင္းလားေျမာင္းလားေျပာဆုိေနတာေတြကုိ ေအာင့္အည္းသီးခံ ေရငုံေနရေတာ့တဲ့အျဖစ္။

မေမႊးၾကဴက ကုိယ့္ကေလးကုိ တခါတရံ စိတ္လုိလက္ရရွိခ်ိန္ေတြ ေခၚယူထိန္းေက်ာင္း ေခ်ာ့ျမဴလုိခဲ့ လွ်င္ေတာင္….

“ဂူဂူးေရ…၊လာ….ေမာင္ေလးနဲ႕ အတူေဆာ့ရေအာင္”

…ဆုိေတာ့ ခက္….ခက္ရခ်ည္ရဲ႕။

* * *

ျဖစ္ပုံက ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္က ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျခသလုံးကုိ ဂ်မ္ဘုိက အစြယ္နဲ႕ျခစ္လိုက္မိတယ္။

အမွန္က ဒီရပ္ကြက္၊ဒီလမ္းထဲက ကေလးေတြအားလုံးဟာ မေမႊးၾကဴတုိ႕အိမ္ကုိ ၀င္ထြက္သြားလာ လည္ပတ္ေနက်ပါ။ အဲဒီေန႕ကေတာ့ ကေလးေတြက ဂ်မ္ဘုိ႕ကုိ စ,ၿပီးေရွ႕ကထြက္ေျပးၾက၊ ဂ်မ္ဘုိက ေနာက္ကလုိက္ရင္း မီရာကေလးတစ္ေယာက္ကုိ ဖမ္းမိလုိက္ရာက ကေလးရဲ႕ေျခသုံးသားက ဂ်မ္ဘုိ႕အစြယ္နဲ႕ျငိသြားေရာ..။ကေလးကလည္း ရုတ္တရက္ဆုိေတာ့ ေၾကာက္လန္႕တၾကားနဲ႕ ေျပးေနဆဲ အရွိန္ကုိမေလွ်ာ့ေလေတာ့ အစြယ္ရာက မဆို္စေလာက္ မ်ားသြာ း ခဲ့တယ္ ထင္ပါရဲ႕။

ကုိေဇာ္ေ႒းတုိ႕၊ မေမႊးၾကဴတုိ႕ဆုိတာ တစ္သက္လုံးက မသုံးႏႈန္းဖူးတဲ့ ေလသံႏူးညံ့ေလးေတြနဲ႕ ကေလးမိဘ ေတြကုိ မ်က္ႏွာေအာက္ခ်ေတာင္းပန္ရွာပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ ဒဏ္ရာ ပကတိေကာင္းမြန္တဲ့အထိ ေဆးဖိုး၀ါးခ တာ၀န္ ယူဖုိ႕ လည္း ရဲရဲအာမခံခဲ့ၾကပါတယ္။

ေန႕တုိင္း သတင္းေမး၊ ဓါတ္စာပုိ႕ေပးရင္းနဲ႕လည္း……

“ကုိယ့္ ညီေလးကုိ ေဗြမယူပါနဲ႔ သားေလးရယ္…”

…လုိ႕ေတာင္ မေမႊးၾကဴက ႏွစ္သိမ့္ေတာင္းပန္ခဲ့ေသးတာပင္။ ဒီေနံနံနက္ေတာ့..

“သားေရ….”

မေမႊးၾကဴ အိပ္ယာကႏုိးႏုိးခ်င္း ထုံးစံမပ်က္ သားကုိအသံျပဳေတာ့ အနားေရာက္မလာ။ သူ႕အိပ္ယာ ထဲမွာလည္းရွိမေန။

“သားေရ…….”

သားေပ်ာက္ၿပီဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ မေမႊးၾကဴတစ္ေယာက္ နံနက္မလင္းမီ အဦးအဖ်ား ငုိပစ္လုိက္ေသးသည္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္သား ေစ်းမသြား၊ ဆုိင္လည္းမထြက္ျဖစ္ၾကေတာ့ပဲ ရမ္ဘု္ိ ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ၾကသည္မွာ တစ္လမ္းလုံး အုန္းတသဲသဲ။ နံနက္လင္းေလမွ အိမ္ႏွင့္ခပ္လွမ္းလွမ္း ၊လမ္းသြယ္ကေလးတစ္ခု၏ နံေဘးမွာ ရမ္ဘုိ႕ကုိေတြ႕ေတာ့သည္။

ေသြးအလိမ္းလိမ္း၊ အသက္ေငြ႕ေငြ႕သာက်န္ေတာ့ေသာ မေမႊးၾကဴ၏သားကေလးက မေမႊးၾကဴကုိ မွတ္မိေနေသးသလုိ တအုိင္အုိင္ေအာ္ညည္းရင္းကေန မ်က္ေစ့မွိတ္သြားေတာ့တာ…။

မေမႊးၾကဴကေတာ့ လူေသသလုိကုိ သဲသဲလႈပ္လႈပ္ ေအာ္ဟစ္ငုိေၾကြးမိေတာ့တာပင္။

“ေခြးအႀကီး တစ္ေကာင္ေကာင္ အႏုိင္က်င့္သြားတာျဖစ္မွာေပါ့”

မေမႊးၾကဴကေတာ့ မယုံႏုိင္ပါ။ အႏုိင္က်င့္တဲ့ ညည္ဆုိးက လူေတြမွာ ပုိလုိ႔မ်ားတာ…..။

ငုိေနလွ်က္က လမး္ထဲရွိသမွ် ဟုိလူ၊ ဒီလူ ထင္ျမင္ေယာင္မွား သိမ္းက်ံဳးရမ္းပစ္လုိက္ေသးသည္။

အဲဒီညေနမွာေတာ့ မ်က္ရည္မေျခာက္ေသးေသာ မုိ႕အစ္နီရဲမ်က္ႏွာႏွင့္ပင္ မေမႊးၾကဴတုိ႕လင္မယားက ရမ္ဘို႕အတြက္ရည္စူးကာ လမ္းထဲရွိကေလးငယ္ေတြကုိ သာကူယာဂုတုိက္ခဲ့ေလသည္။

* * *

အခု မေမႊးၾကဴတုိ႕ရဲ႕ တတိယေျမာက္ေခြးကေလးအမည္က “ဆူမုိ”…တဲ့။ ။

                                                                                                               သတုိး